© Copyright 2024 Panos Ipeirotis. All Rights Reserved.
Νόμος 2510/2005
Πιστοποιητικό Μονίμου Κατοίκου Εξωτερικού
Πιστοποιητικό Μονίμου Κατοίκου Εξωτερικού
Σε αυτή τη σελίδα κρατάω το ιστορικό της αίτησής μου για την έκδοση πιστοποιητικού μονίμου κατοίκου εξωτερικού (ΜΚΕ) για στρατολογική χρήση. Η αίτησή μου βασίζεται στην βιοποριστική εγκατάστασή μου στη Νέα Υόρκη από τις 1 Σεπτεμβρίου 1999. Την περίοδο 1-9-1999 μέχρι και 31-8-2004 εργαζόμουν ως βοηθός ερευνητή (Graduate Research Assistant) στο πανεπιστήμιο Columbia University και από τις 1-9-2004 εργάζομαι στο πανεπιστήμιο New York Universityως επίκουρος καθηγητής (Assistant Professor). Από 1-9-2010 έχω μόνιμη θέση αναπληρωτή καθηγητή (tenured Associate Professor) στο πανεπιστήμιο (New York University).
Να σημειώσω ότι ήμουν νομίμως εκτός στρατεύματος με αναβολή στράτευσης μέχρι τις 31-12-2008, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3421/2005, άρθρο 19, παράγραφος 1, υποπαράγραφος β, και είμαι υπόχρεος 6-μηνης θητείας. Από 1-1-2011 είμαι υπόχρεος 45ημερης θητείας με εξαγορά του υπολοίπου, ως γεννηθείς το 1976.
Η ιστορία μου
Ο στρατολογικός νόμος 3421/2005 και οι μετέπειτα υπουργικές αποφάσεις (α, β) έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα της κυβερνήσεως. Το άρθρο 25 ορίζει (μεταξύ άλλων):
- Αναβάλλεται η κατάταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις όσων έχουν την ιδιότητα του μόνιμου κατοίκου εξωτερικού. Ως μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού για την εφαρμογή του παρόντος νόμου θεωρούνται όσοι πληρούν μία από τις παρακάτω προϋποθέσεις:
- α. Έχουν κύρια και μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό για ένδεκα τουλάχιστον συνεχόμενα έτη, σε μία ή περισσότερες χώρες.
- β. Έχουν βιοποριστική εγκατάσταση και κατοικούν στο εξωτερικό για επτά τουλάχιστον συνεχόμενα έτη, σε μία ή περισσότερες χώρες.
Καθώς σε περίπου 6 μήνες (στις 1-9-2006) συμπλήρωνα επτά χρόνια βιοποριστικής εγκατάστασης στις ΗΠΑ, παίρνω τηλέφωνο το προξενείο της Νέας Υόρκης, ώστε να ενημερωθώ για τα απαραίτητα δικαιολογητικά που χρειάζονται για την έκδοση του πιστοποιητικού ΜΚΕ. Μιλάω με τον κύριο Νικολαΐδη, στρατιωτικό ακόλουθο του προξενείου. Ο κύριος Νικολαΐδης μου απαντά ότι “τα φοιτητικά δε μετράνε” για καμία από τις περιπτώσεις α’ και β’ του άρθρου 25. (Η ερμηνεία, όπως θα αποδειχθεί αργότερα από ερμηνευτική εγκύκλιο του ΓΕΕΘΑ είναι λανθασμένη.) Αντιτείνω το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου εργαζόμουν ως βοηθός ερευνητή, άρα είχα έμμισθη θέση εξαρτημένης εργασίας, δουλεύοντας 20 ώρες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους και 40 ώρες την εβδομάδα τα καλοκαίρια. Ο κύριος Νικολαΐδης παραμένει ανένδοτος και απαντάει ότι “με μένα εδώ, τα φοιτητικά χρόνια δε πρόκειται να μετρήσουν”.
Καταλαβαίνοντας ότι θα υπάρξει πρόβλημα στην πορεία, καταθέτω προσφυγή στο Συνήγορο του Πολίτη καταγγέλλοντας το γεγονός ότι το προξενείο της Νέας Υόρκης αρνείται να αναγνωρίσει ως βιοποριστικά τα χρόνια εργασίας στα οποία ο ενδιαφερόμενος διατηρεί παράλληλα τη φοιτητική ιδιότητα.
Καθώς δεν υπάρχει κατάλογος δικαιολογητικών για την έκδοση πιστοποιητικού ΜΚΕ, στέλνω επιστολή στο Υπουργείο Εξωτερικών. Δεν λαμβάνω απάντηση.
Ο Συνήγορος του Πολίτη δικαιώνει την προσφυγή μου, αποφαινόμενος ότι η φοιτητική ιδιότητα δεν μπορεί να αποτελεί λόγω αποκλεισμού της βιοποριστικής εγκατάστασης και ζητά από το προξενείο να αναθεωρήσει τις θέσεις του.
Το προξενείο απαντά στο Συνήγορο του Πολίτη, Η απάντηση του προξενείου παραπέμπει στην εγκύκλιο του ΓΕΕΘΑ, Φ429.1/25/151659/Σ412/9-3-2006/ΓΕΕΘΑ/ΔΣΛ/Τμ. Νομοθεσίας., η οποία και ερμηνεύει συστολικά το νόμο 3421/2005, δημιουργώντας περεταίρω προβλήματα, όπως θα φανεί στη συνέχεις.
Ο Συνήγορος του Πολίτη προωθεί την απάντηση του προξενείου, εκφράζοντας επιφυλάξεις.
Καταθέτω την αίτησή μου για έκδοση πιστοποιητικού ΜΚΕ, συνοδευόμενη από σημαντικό αριθμό δικαιολογητικών.
Το προξενείο επιστρέφει την αίτηση. Κωλυσιεργώντας (πάγια τακτική του προξενείου) ζητά τα πρωτότυπα διαβατήρια “ώστε να ελεγχθούν οι αφιξαναχωρήσεις” [sic]. Όπως θα αποδειχθεί εκ των υστέρων τα διαβατήρια είναι απλά τακτική του προξενείου για να ισχυρίζεται ότι δεν έχει απορρίψει την αίτηση, ώστε να μη μπορεί να επέμβει νομότυπα ο Συνήγορος του Πολίτη. Το προξενείο ισχυρίζεται επίσης ότι το Statement of Purpose, στο οποίο σαφέστατα αναφέρω ότι σκοπεύω να παραμείνω στις ΗΠΑ μετά τη λήξη των σπουδών μου, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ως δικαιολογητικό. Η αιτιολογία δεν προσδιορίζεται. (Έλλειψη βεβαίωσης από το πανεπιστήμιο ότι όντως έλαβαν το Statement of Purpose το 1998 ή το Statement Of Purpose δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ακόμα και με την ύπαρξη βεβαίωσης; Δεν είναι ακόμα και σήμερα ξεκάθαρο). Το προξενείο αναφέρεται στην εγκύκλιο Φ429.7/57/154053/Σ976/19-6-2006/ΓΕΕΘΑ/ΔΣΛ/Τμ. Νομοθεσίας. για να δικαιολογήσει την απόρριψη. (Πιθανολογώ, γιατί στην απάντηση του προξενείου υπάρχουν δύο σχετικά έγγραφα αριθμημένα ως “δ'”). Το περιεχόμενο της εγκυκλίου (προφανώς) δεν αναφέρει τίποτα σχετικό:
Απαντώντας στο (ε) σχετικό με το οποίο ζητάτε να διευκρινιστεί αν η παροχή εργασίας ατόμων που βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες για σπουδές μπορεί να χαρακτηριστεί ως βιοποριστική κατά την έννοια των διατάξεων των (α) και (β) σχετικών, σας γνωρίζουμε ότι όσον αφορά την έννοια της «βιοποριστικής εγκατάστασης», η Διεύθυνσή μας έχει διεξοδικά αναφερθεί για το θέμα αυτό στα (γ) και (δ) σχετικά παρέχοντας τις αναγκαίες διευκρινίσεις από τις οποίες προκύπτει ότι, η παροχή εργασίας με την ιδιότητα του διδάκτορα ερευνητή εφόσον φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της εργασιακής σχέσης και δεν έχει τη μορφή υποτροφίας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «βιοποριστικό επάγγελμα». Όμως προκειμένου ο ασκών αυτό το βιοποριστικό επάγγελμα να χαρακτηρισθεί ως μόνιμος κάτοικος εξωτερικού, θα πρέπει να συντρέχουν στο πρόσωπό του και οι λοιπές προϋποθέσεις της κατοικίας κατά τον Αστικό Κώδικα, οι οποίες θα πρέπει να αποδειχθούν με πρωτοβουλία του ιδίου, δεδομένου ότι με την προσωρινή εγκατάστασή του στο εξωτερικό για σπουδές τεκμαίρεται ότι αυτή δεν έγινε με σκοπό μονιμότητας.
Η απάντηση του προξενείου επίσης αναφέρεται στην εγκύκλιο Φ429.1/41/152876/Σ791/16-5-2006/ΓΕΕΘΑ/ΔΣΛ/Τμ. Νομοθεσίας., η οποία είναι μόνο οριακά σχετική με την υπόθεση.
Το προξενείο κωλυσιεργώντας απαντά ότι δεν απέρριψε την αίτηση, απλά περιμένουν να δούνε όλα τα πιστοποιητικά. Η πρόφαση είναι η μη κατάθεση πρωτότυπων διαβατήριων, ώστε να με αναγκάσουν να πάω προσωπικά στο προξενείο για να καταθέσω τα δικαιολογητικά (κοινώς μια μέρα χαμένη, και δυνατότητα στο προξενείο να δώσει μη τεκμηριωμένες, προφορικές απαντήσεις).
Νέα επιστολή προς το προξενείο, έχοντας πλέον και τα επιχειρήματα του Συνηγόρου του Πολίτη στο πλευρό μου.
Η τακτική κωλυσιεργίας από το προξενείο συνεχίζεται. Δεν απαντούν επί της ουσίας, ζητώντας να “θεωρήσω τα διαβατήρια στην πλησιέστερη προξενική αρχή”. (Κοινώς μου ζητάνε πλαγίως να παρουσιαστώ αυτοπροσώπως, ώστε να δώσουν την απόρριψη προφορικά, χωρίς να υπάρχει έγγραφη τεκμηρίωση.)
Πηγαίνω στο προξενείο ώστε να θεωρήσω τα αντίγραφα των σελίδων του διαβατηρίου. Ο κύριος Παππάς αρνείται να κάνει “τόση δουλειά”, λέγοντας “πήγαινε τα παιδάκι μου στο στρατολόγο να τα δει, τι παιδευόμαστε…”. Επιμένω και τελικά έχω θεωρημένα αντίγραφα των διαβατηρίων. Παρουσιάζομαι αυτοπροσώπως, παραδίδω την αίτηση στον κύριο Νικολαίδη, και φεύγω. Η αίτηση είναι ουσιαστικά πανομοιότυπη με την αίτηση που κατέθεσα στις 29 Σεπτεμβρίου 2006, αλλά περιέχει και τις επιστολές του Συνηγόρου του Πολίτη και τα επιχειρήματα τα οποία παρέθεσα στην επιστολή που έστειλα στο προξενείο στις 15 Νοεμβρίου 2006.
Το προξενείο, κατά παράβαση του νόμου 2690/1999, άρθρο 4, παράγραφος 4 δεν απαντά εντός 10 εργάσιμων ημερών. Τελικά λαμβάνω την επιστολή από το προξενείο με την οριστική απόρριψη.
Ο Συνήγορος του Πολίτη δικαιώνει για πολλοστή φορά τις θέσεις μου. Η επιστολή παραμένει αναπάντητη, καθώς το προξενείο θεωρεί ότι είναι υπεράνω θεσμών και νόμων που υποχρεώνουν τη συνεργασία της διοίκησης με την ανεξάρτητη αρχή του Συνηγόρου του Πολίτη.
Νέα επιστολή προς το προξενείο όπου ζητώ τεκμηριωμένη απάντηση στα ακόλουθα ερωτήματα:
- Ποια θεωρείτε μόνιμη κατοικία μου για την περίοδο 1/9/1999-31/8/2004;
- Γιατί δεν λαμβάνετε υπόψη την παράγραφο 2 του δ’ σχετικού, όπως άλλωστε ζητά και ο Συνήγορος του Πολίτη;
- Γιατί δεν θεωρείτε αποδεικτικό στοιχείο βιοπορισμού τις φόρμες μισθοδοσίας W-2 αφού η φοιτητική ιδιότητα δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία για την απόρριψη των δικαιολογητικών; Η συμπεριφορά του προξενείου έρχεται σε αντίθεση με τη συμπεριφορά προξενείων σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου αιτούντες, όντας φοιτητές εργαζόμενοι ως Graduate Research Assistants σε πανεπιστήμια αποκτούν χωρίς προβλήματα το αντίστοιχο πιστοποιητικό.
- Ποια στοιχεία από την αρχική μου αίτηση δεν δέχεστε (αιτιολογημένα) και τι δικαιολογητικά ζητάτε εναλλακτικά;
Το προξενείο αρνείται να απαντήσει στα ερωτήματά μου. Αντί απάντησης, με επιστολή προς το Υπουργείο Εξωτερικών “ζητά διευκρινήσεις”. Δυστυχώς η επιστολή είναι γραμμένη με ύφος το οποίο δε συνάδει με το θεσμικό ρόλο του προξενείου (ειρωνείες, συντακτικά λάθη, και ανακριβείς μεταφράσεις σημαντικών όρων). Αξιοσημείωτο είναι το περιεχόμενο των δύο τελευταίων παραγράφων.
Ζητάω την επιστροφή των δικαιολογητικών που κατέθεσα για την έκδοση του πιστοποιητικού. Το προξενείο δεν έχει επιστρέψει ακόμα τα δικαιολογητικά.
Ο Συνήγορος του Πολίτη στέλνει εφ’ όλης της ύλης, 8-σέλιδη επιστολή στο ΓΕΕΘΑ. Άξια μελέτης μόνο και μόνο για να διαπιστωθεί το μέγεθος της αυθαιρεσίας από την πλευρά των προξενείων.
3 Δεκεμβρίου 2007
Μετά από ανταλλαγή μεγάλου αριθμού εγκυκλιών μεταξύ ΓΕΕΘΑ, Υπουργείου Εξωτερικών, και προξενείων, ο Συνήγορος του Πολίτη επανέρχεται ζητώντας την επανεξέταση των υποθέσεων που ακόμα εκκρεμούν. Το αξισημείωτο είναι ότι το ΓΕΕΘΑ πλέον απαγορεύει στους στρατολόγους των προξενείων να συμμετέχουν στη διαδικασία έκδοσης των πιστοποιητικών. Χαρακτηριστική είναι η παράγραφος της επιστολής:
Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αυτή η πρόσφατη επιχείρηση «ανακοινοποίησης» των δέκα ατομικών απαντητικών εγγράφων του, την οποία προτίμησε, αντί συγκεντρωτικής εγκυκλίου, το ΓΕΕΘΑ (έγγραφο υπ’ αρ. πρωτ. Φ.429.1/49/158250/Σ.1511/19.9.2007), επιτρέπει στα μεν εμπλεκόμενα προξενεία ν’ αναδιφήσουν τις εκκρεμότητές τους υπό το πρίσμα των εν λόγω οδηγιών, στον δε Συνήγορο του Πολίτη να επανέλθει διερευνώντας την τύχη αυτών των εκκρεμοτήτων. Ειδικά, άλλωστε, σε σχέση με τα προξενεία στις Η.Π.Α., από τις ανωτέρω αντιδράσεις των κεντρικών υπηρεσιών διαφαίνεται ενδεχόμενο αναπροσαρμογής συγκεκριμένης διοικητικής πρακτικής, το οποίο, κατ’ αισιόδοξη εκδοχή, θα μπορούσε να συμπαρασύρει και τις επί της ουσίας ανελαστικές θέσεις όπως αυτές είχαν αποτυπωθεί σε συγκεκριμένες απορριπτικές σας αποφάσεις: πρόκειται για την πρακτική μετακύλισης της σχετικής αρμοδιότητας στον στρατιωτικό ακόλουθο, η οποία έχει ήδη τύχει αυστηρής αποδοκιμασίας εκ μέρους του ΓΕΕΘΑ («οι Αξκοί που έχουν τοποθετηθεί … στις Πρεσβείες μας … δεν νομιμοποιούνται στην καθ’ οιονδήποτε τρόπο σύμπραξη-συμμετοχή στη διαδικασία έκδοσης πιστοποιητικών») και ηπιότερης εκ μέρους του Υπουργείου Εξωτερικών (έγγραφο υπ’ αρ. πρωτ. Φ.791/ΑΣ4265/24.7.2007: «υπάρχουν προτάσεις για την βελτίωση της διοικητικής πρακτικής, τις οποίες είμαστε βέβαιοι ότι το Γ. Π. Νέας Υόρκης θα εξετάσει με τη δέουσα προσοχή»), το οποίο, επί πλέον, σε ανύποπτο χρόνο είχε παραγγείλει σε προξενεία (έγγραφο υπ’ αρ. πρωτ. Φ.791/ΑΣ2415/2.5.2007) «όπως επανεξετάσουν υποθέσεις … υπό το φως των προβαλλομένων θέσεων εκ μέρους του Συνηγόρου του Πολίτη».
Τα προξενεία, και η υπηρεσία Ε3 του Υπουργείου Εξωτερικών συνεχίζουν να παίζουν την κολοκυθιά. Κανένας δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα. Τελικά ο Συνήγορος του Πολίτη απευθύνεται στο Γραφείο του Υπουργού, το οποίο πιθανόν να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το ποιος είναι υπεύθυνος να συντονίζει τα προξενεία.
Το γραφείο του υπουργού πληροφορεί το Συνήγορο του Πολίτη ότι απέστειλε “διευκρινίσεις προς υποβοήθηση της επίλυσης των χρονιζουσών τριών υποθέσεων”. Ο Συνήγορος του Πολίτη ζητά την κοινοποίηση του εγγράφου αυτού. (Και ετοιμαστείτε για την απάντηση… Πλέον είναι μόνο για γέλια, ούτε καν για γέλια και για κλάματα…)
Το γραφείο του υπουργού απαντά ότι η αλληλογραφία για την υπόθεσή μου είναι απόρρητη, και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας πρέπει να κρίνει κατά πόσο επιτρέπεται η κοινοποίηση των εγκυκλίων που αφορούν την υπόθεσή μου! Πολλά άλλα τραγελαφικά στην απάντηση του Συνηγόρου του Πολίτη, που χαρακτηρίζει την απάντηση του υπουργείου “μια από τις οδυνηρότερες εκπλήξεις της δεκαετούς λειτουργίας του“.
Ο κύριος Τσαπόγας, που χειρίζεται τις υποθέσεις, είναι άξιος συγχαρητηρίων!
Το ακόμα πιο γελοίο; Περίπτωση φίλου μου που:
ήρθε στην Αμερική για διδακτορικό, με F1 visa (ίδια με τη δικιά μου),
ξεκίνησε το 2000 (ένα χρόνο αργότερα απο εμένα),
τελείωσε με το διδακτορικό το 2006 (δύο χρόνια αργότερα),
δούλευε ώς βοηθός ερευνητή παράλληλα με το διδακτορικό (όπως και εγώ)
είναι πλέον μετα-διδακτορικός ερευνητής στην Ευρώπη,
πήρε χωρίς πρόβλημα το πιστοποιητικο από Ευρωπαϊκή πρεσβεία!
Ακόμα πιο τραγελαφικό; Το πιστοποιητικό εκδόθηκε μετά από τον έλεγχο των δικαιολογητικών από το στρατολόγο στη Γερμανία ο οποίος αποφάσισε ότι τα φοιτητικά του χρόνια στα οποία δούλευε παράλληλα με τις σπουδές του στην Αμερική, είναι βιοποριστικά!
Δηλαδή αν φύγω από την Νέα Υόρκη, και πάω και μείνω πχ στη Σουηδία, πλέον θα έχω σκοπό μόνιμης εγκατάστασης στην Νέα Υόρκη, και το πιστοποιητικό μου θα βγεί κανονικά!
Αποφασίζω να κάνω ξανά αίτηση, με νέο κατάλογο δικαιολογητικών και συνοδευόμενη από γνωμοδότηση του δικηγόρου κου Προβατά για την υπόθεσή μου. Τα κυριότερα νέα στοιχεία που παρέθεσα:
- Την από 30.10.2008 βεβαίωση του κ. Luis Gravano [Associate Professor, Computer Science Dept., Columbia University], από την οποία προκύπτει ότι εργάστηκα με έμμισθη εργασιακή σχέση ως Research Assistant υπό την εποπτεία του κ. καθηγητή από τον Σεπτέμβριο του έτους 1999 έως τον Αύγουστο του έτους 2004 για το πρόγραμμα NSF DLI-Phase 2 “A Patient Care Digital Library – Personalized Retrieval and Summarization of Multimedia Information, ILS -98-17434” και ειδικότερα για την ανάπτυξη του search component του προγράμματος. Από την ίδια ως άνω βεβαίωση προκύπτει: (i) ότι οι ιδιότητες του φοιτητή και του εργαζόμενου σύμφωνα με τους ανωτέρω όρους δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες, (ii) ότι ουδόλως, ωστόσο, συνδέθηκε η απόκτηση εκ μέρους μου της εργασιακής μου θέσης (ως ιδιαιτέρως ανταγωνιστικής) με την ιδιότητά μου ως φοιτητή και (iii) ότι πολλοί εργαζόμενοι σε όμοιες θέσεις δεν είναι καν φοιτητές.
- Την από 5.1.2009 βεβαίωση της κα. Lily Secora ότι το από 18.12.1998 application for graduate admission – statement of purpose μου είναι γνήσιο αντίγραφο του υποβληθέντος εκ μέρους μου τον Ιανουάριο του 1999 στο Columbia University για την εγγραφή μου στο πρόγραμμα PhD in Computer Science και ότι, συνεπώς, δεν αποτελεί ανυπόγραφο ιδιωτικό έγγραφο άνευ αποδεικτικής σημασίας, όπως υποστηρίξατε στην προηγούμενη επιστολή σας, αλλά υπεύθυνη δήλωση, η υποβολή και το περιεχόμενο της οποίας προκύπτει από επίσημο έγγραφο. Προσέξτε ότι στο έγγραφο λέω ξεκάθαρα (το 1999!) ότι θέλω να μείνω στις ΗΠΑ μετά την αποφοιτήση! (Μάλλον ήξερα οτι θα κατατεθεί σχετικό νομοσχέδιο το 2004 και το έγραφα για να γλιτώσω τη θητεία!)
Τα πράγματα ξεκίνησαν άσχημα με το που πήρα τηλέφωνο το προξενείο. “Να κλείσετε ραντεβού με το στρατολόγο, κο Μεσαρετζιδη. Από προηγούμενη αλληλογραφία με το Συνήγορο του Πολίτη, είχα πληροφορηθεί ότι, “η πρακτική μετακύλισης της σχετικής αρμοδιότητας στον στρατιωτικό ακόλουθο, [… ]έχει ήδη τύχει αυστηρής αποδοκιμασίας εκ μέρους του ΓΕΕΘΑ («οι Αξκοί που έχουν τοποθετηθεί … στις Πρεσβείες μας … δεν νομιμοποιούνται στην καθ’ οιονδήποτε τρόπο σύμπραξη-συμμετοχή στη διαδικασία έκδοσης πιστοποιητικών»)” Κοινώς, δεν έπρεπε να μιλήσω κάν με το στρατολόγο. Αλλα προφανώς νόμοι και κανονισμοί δεν είναι πράγματα τα οποία επηρεάζουν τις διοικητικές πρακτικές στο προξενείο…
Μιλάω με τον στρατολόγο, ο οποίος δείχνει άμεσα τις προθέσεις του. “Ο Συνήγορος θα μας [……] Δεν έχει καμία εξουσία. Αν θες τράβα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και περίμενε 4 χρόνια για να βγει απόφαση”. Ζητώ την άμεση έκδοση του πιστοποιητικού (πάγια τακτική με άλλους πολίτες), αλλά ο στρατολόγος δεν δέχεται. “Θα πάρετε την απαντηση την επόμενη εβδομάδα”
Έχω πάρει 4-5 φορές τηλέφωνο το προξενείο αλλά ο στρατολόγος πάντα λείπει. Στις 2 Ιουλίου αφήνω μήνυμα στον τηλεφωνητή, υπενθυμίζοντας το νόμο 2690/1999, άρθρο 4, παράγραφος 4 που υποχρεώνει τη διοίκηση να απαντά εντός 10 εργάσιμων ημερών.
Ως δια μαγείας η απάντηση εμφανίζεται μερικές μέρες μετά στο γραμματοκιβώτιό μου, με ημερομηνία απορριψης 27 Μαίου 2010! Ο φάκελος έχει ημερομηνία ταχυδρομείου 9 Ιουλίου 2010! Πλέον ούτε το πρωτόκολλο δε σέβεστε εκεί στο προξενείο; Αίσχος! Ξέρετε πώς λέγετε η προχρονολόγηση επιστολής κύριε Μεσερετζίδη και κυρία Μπαλτά; Πλαστογράφηση! (Κοιτάξτε τα άρθρα 216 και 242 του ποινικού κώδικα και αποφασίστε αν αξίζει τον κόπο.) Ναι, ξέρω, η επιστολή είχε γραφτεί εδώ και 45 μέρες αλλά κατα λάθος ξέπεσε κάπου, δεν την είδατε…
Αλλά βέβαια τίποτα δεν είναι τυχαίο! Η ημερομηνία της απορριπτικής επιστολής είναι τέτοια ώστε να μου στερεί τη δυνατότητα προσφυγής σε διοικητικά δικαστήρια, καθώς έχω 45 ημέρες από την ημερομηνία απόρριψης για να κάνω την προσφυγή! 27 Μαϊου + 45 μέρες = 12 Ιουλίου! Δεν είστε απλώς τεμπέληδες. Πλέον υπάρχει δόλος και ενσυνείδητη διαφθορά!
Η απορριπτική επιστολή φαίνεται ότι έχει γραφτεί πρόχειρα. Το κυριότερο πρόβλημα; Δεν αιτιολογείται πουθενά γιατί τα νέα στοιχεία δεν έγιναν δεκτά. Σύμφωνα με το Συνήγορο του Πολίτη (δεύτερη σελίδα, τέλος 1ης παραγράφου), τον οποίο το προξενείο έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων του, “απόρριψη των προσκομισθέντων στοιχείων είναι νόμιμη μόνο αν συνοδεύεται από εξειδικευμένη αιτιολόγηση της ανεπάρκειας αυτών.” Προφανώς η επιστολή τηρεί σιγήν ιχθύος για τα δικαιολογητικά τα οποία ανέφερα παραπάνω. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο παρελθόν το πιστοποιητικό δόθηκε, με παρόμοια δικαιολογητικά, από το ίδιο προξενείο (δείτε το άρθρο του Touristas)!
Το ενδιαφέρον είναι ότι η απόρριψη βασίζεται μόνο στο γεγονός ότι ήμουν φοιτητής, παρόλο που το ΓΕΕΘΑ πριν μερικά χρόνια είχε απαντήσει στον Χρυσοχοϊδη “εφόσον οι ενδιαφερόμενοι αποδεικνύουν παροχή εργασίας η οποία φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της βιοποριστικής σχέσης, μεταπίπτουν στην κατηγορία του μονίμου κατοίκου εξωτερικού, ανεξάρτητα από το αν η εργασία τους αυτή είναι συνυφασμένη με τη φοιτητική ιδιότητα“. Για την δικιά μου περίπτωση ισχύουν άλλοι νόμοι και ερμηνείες…
Αυτό που περιμένουν είναι να κλείσω 11ετία το Σεπτέμβριο του 2010 (για την ακρίβεια 25 Αυγούστου 2010) και να μου δώσουν το πιστοποιητικό τότε. Νομίζετε κε πρόξενε και κύριε συνταγματάρχα ότι θα σιωπήσω μέχρι τότε για να “βολευτώ” και να σιωπήσω; Κάνετε μεγάλο λάθος!
Ενημέρωσα τον Συνήγορο του Πολίτη στις 12 Ιουλίου. Για 2 μήνες δεν πήρα απάντηση και έστειλα email για να ενημερωθώ. Η απάντηση:
Δεν έχουμε ακόμη γράψει στο Προξενείο, επειδή λίγο καιρό πριν την αναφορά σας, με αφορμή πέντ’-έξι ίδιες πρόσφατες, είχαμε θέσει το όλο θέμα εκ νέου στο Υπουργείο Εξωτερικών στο πλαίσιο συνάντησης, http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/Articles/el-GR/020710_PR_1330.htm αφήνοντάς τους και αναλυτικό υπόμνημα. Περιττό να σας πω ότι ακόμη περιμένουμε απάντηση, οπότε μέσα στις προσεχείς εβδομάδες θ’ αρχίσουμε και πάλι να ενοχλούμε τα Προξενεία.
Ενημέρωσα τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για την πλαστογραφία. Καμία αντίδραση. Ουτε καν κάποια επίπληξη. Κάτι για τα μάτια του κόσμου. Τίποτα.
Βαρέθηκα. Την 11ετία την έκλεισα και δικαιούμαι την αναβολή χωρίς το βιοπορισμό. Δεν έχω πλέον καν έννομο συμφέρον για να συνεχίσω.
Θα κάνω την αίτηση για το πιστοποιητικό με βάση την 11ετία και τέλος. 4.5 χρόνια είναι πολλά.
Σε όποιον πιστεύει ότι έχει νόημα να πολεμά για διαφάνεια και αξιόπιστη δημόσια διοίκηση, καλή τύχη.
1 Αυγούστου 2013
Τελικά, μερικά πράγματα αξίζει να τα πολεμάς. Εχω μάθει πλέον από αρκετούς γνωστούς στη Νέα Υόρκη, ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η έκδοση του πιστοποιητικού δεν γίνεται πλεον από στρατολόγο (όπως πολύ σωστά ζητούσε ο Συνήγορος) και την κάνει το πολιτικό προσωπικό. Αυτό πλεον σημαίνει ότι τα πιστοποιητικα εκδίδονται όπως ορίζει ο νόμος. Αν έμενες νόμιμα στις ΗΠΑ, και έχεις ένα ικανοποιητικό εισόδημα όπως αυτό αποδεικνύεται από τα W2, τότε παίρνεις το πιστοποιητικό με την 7ετία. Μερικές φορές υπάρχει και happy ending…